مدلسازی الگوی رشد قطعات شهری با استفاده از یک الگوریتم رشد قطعه بر مبنای اتوماتای سلولی در مجموعه شهری تهران

مجموعه های شهری نوع جدیدی از سکونتگاه های شهری هستند که در دهه های اخیر با رشد چشمگیر شهرنشینی بوجود آمده اند. این مجموعه ها از تجمع قطعات شهری بزرگ و کوچکی که با الگوهای متفاوتی رشد نموده اند، تشکیل گردیده اند. ویژگی های مکانی این قطعات متاثر از عوامل گوناگونی مانند نزدیکی به هسته اصلی شهرها و شبکه ارتباطی کلان مجموعه شهری می باشد. اتوماتای سلولی به عنوان متداولترین مدل مورد استفاده در شبیه سازی رشد شهری، به دلیل عملکرد پایین به بالا، در مدلسازی ساختار مکانی قطعات شهری ناتوان است و علی رغم قدرت شبیه سازی بالا در سطح سلول، در سطح قطعه عملکرد ضعیف تری دارد. از اینرو در این تحقیق روشی به منظور شبیه سازی الگوی رشد قطعات شهری ارائه گردیده است که در تلفیق با اتوماتای سلولی لجستیکی به منظور مدلسازی رشد شهری استفاده شده است. در این روش، از یک طرف نقشه پتانسیل رشد با استفاده از رگرسیون لجستیکی تهیه می گردد و از طرف دیگر دو شاخص اندازه و نوع رشد قطعه با تلفیق عوامل موثر بر الگوهای رشد قطعات شهری، در هر موقیعتی محاسبه می شود. در نهایت طبق چارچوب پیشنهادی اطراف هر سلول های انتخابی، قطعه ای با ویژگی های محاسبه شده تشکیل و نقشه رشد شهری تهیه می گردد. مدل پیشنهادی در این تحقیق در مجموعه شهری تهران و برای دوره های زمانی 1379-1385-1391- 1397 پیاده سازی شده است. دقت کلی و شاخص سازگاری نتایج به ترتیب برابر است با 01/91 و 96/37 که نسبت به مدل اتوماتای سلولی دقت بهتری ارائه کرده است. همچنین اعتبارسنجی نقشه تهیه شده در این مطالعه با استفاده از محاسبه شاخص های مکانی، نشان دهنده افزایش دقت مدل پیشنهادی در شبیه سازی ساختار مکانی قطعات شهری می باشد.